صبح ساباط- علی مشیری نیا؛ دوشنبه ۲۲ مردادماه رضا بردستانی روزنامه نگار با سابقه و فعال رسانه ای استان یزد؛ موضع گیری انتقادی خود را در کانال تلگرامی خود منتشر کرد. این موضع گیری بر اساس انتشار خبر ابلاغ حکم شهردار سابق  اشکذر از سوی استاندار یزد به عنوان مدیرعامل شرکت همرس در پایگاه اطلاع رسانی اشکذر خبر بود.

بردستانی در این یادداشت پس از طرح چند کبری و صغری نوشته  است: ساخت اِلمانِ نخل در سرزمینی که هنوز نخلبرداری زنده و پویا است و همه ساله در ایام محرم برگزار می شود با آن هزینه ی گزاف یکی از آن دست تصمیماتی بود که مهدی جعفری پور اشکذر در حضور ۶۰ ماهه ی خود در شهردار اشکذر گرفت تصمیمی که نشان می دهد سنخیتی با تعریف و تمجید حکمران ناخوب یزد که آن را اشکذر نیوز منتشر کرده، ندارد: «جعفری پور یکی از شهرداران فعال و موفق استان بودند و دارای تجارب ارزشمندی در زمینه صنعت نیز می باشند که می تواند خدمات شایسته ای را در شرکت موقوفه همرس در زمینه های عام المنفعه استان ارائه نمایند.»

بردستانی در ادامه اینگونه مینویسد: «فعال و موفق» را خود آقای استاندار تشخیص داده باشد یا محسن صادقیان، از زمین تا آسمان فرق می کند. اما فی الحال که باید بگذاریم به حساب بالن سواری و بنویسیم کسی که در آسمان، آقای حکمران ناخوب یزد را مشعوف ساخت مزد خود را حوالی میدان باهنر دریافت کرد! باشد که شهرداران دیگر شهرهای استان نیز غافل نباشند؛ که هیچ تلاشی بی ثمر نخواهد بود خواه آقای استاندار را شاد کنند خواه محسن صادقیان را غافلگیر!

و اما در باب سیاقه رضا بردستانی ذکر چند نکته خالی از لطف نیست.

اول اینکه: به عنوان یک شهروند و نیز به عنوان یک روزنامه نگار متعهد و معتقد از عملکرد جعفری پور؛ به عنوان مدیر جوان و خلاق و پویا دفاع نموده و در عین حال ایشان را معصوم و عاری از خطا نمیدانم. در میان دلایل متعدد؛  یکی از دلایل این دفاع؛ اجرای موفق طرح “مشارکت خیرین در امور شهری” در سطح شهر اشکذر است و نگارنده به عنوان پیشنهاد دهنده این طرح مدعی است که این ادعا را میتوان مورد بررسی قرار داد.

این طرح منجر به ساخت پارک بزرگ شهر اشکذر (که هم اکنون یکی از بزرگترین مراکز و مجموعه های تفریحی در سطح استان و البته پس از مجموعه پارک کوهستان محسوب می شود)، ساخت بزرگترین فرهنگسرای استان، ساخت المان ورودی شهر اشکذر و اجرای ده ها طرح، پروژه و حتی اجرای مراسم های فرهنگی گوناگون شد که البته بالون سواری استاندار و معاون ایشان نیز یکی از آن چند ده مورد؛ تلقی می شود.

دوم اینکه: آیا پشتوانه این انتصاب تنها و تنها بالون سواری استاندار بوده است؟ بی شک هر وجدان آگاه و هر روشن ضمیر عاقلی نمی تواند این ادعا را تصدیق و باور کند. طبعا با بررسی عملکرد ۶۰ ماهه شهردار اشکذر و نیز تطبیق با آن با قبل از این دوران نکات مهمی برای هر ذهن جستجوگری روشن و آشکار می سازد که صدور حکم ارتقاء این شهرداری به درجه ۷ از سوی وزیر کشور؛ یکی از آنهاست. لابد در اینجا نیز باید به دنبال بالون سواری آقای وزیر کشور باشیم!!!

سوم اینکه: اگر شهردار اشکذر توانسته است با سوار کردن طالبی استاندار یزد؛ ایشان و مشعوف نموده؛ با دلربایی سکان شرکت موقوفه همرس را از آن جناب تحویل بگیرد؛ واقعا این فکر، هوش و زیرکی زنده باد دارد. اما در نظر داشته باشیم بهشت را به بها میدهند؛ به بهانه نمی دهند. قطعا کلید شرکت همرس به قیمت و پشتوانه پاکدستی، قانونمندی و توانمندی جعفری پور به دست ایشان رسیده است.

و نکنه چهارم اینکه: به فرض محال که ادعای روزنامه نگار و ژورنالیسم برستانی درست باشد؛ عرض می شود: بسم الله؛ هنوز هم فیض مهیاست و شهرداران سایر شهرهای استان یزد حدود یکسال وقت دارند تا به پشتوانه خلاقیت خود؛ استاندار طالبی را مشعوف سازند و مطمئن باشند که در این وادی کلیدهای متعدد و فراوان پیدا می شود تا سر آنها نیز بی کلاه نماند.

کلام آخر:

مراقب باشیم تا در عصری که ارتباطات، اخبار و اطلاعات اذهان ابناء بشر را تسخیر کرده  است؛ هر چیز درست و غلطی را ننویسیم و اذهان مخاطبین خود را مشوش نکنیم.

با عنایت به نظریه برساخت گرائی رسانه ها؛ اصحاب رسانه نقش و مسئولیت بیشتری در برابر اذهان عمومی دارند و بر همین اساس علی رغم انتقادات عمیق، تند و تیزی که نسبت به استاندار در موارد و موضوعات دیگر داشته و دارم؛ بر اساس محوریت اخلاق حرفه ای، رعایت ذهن، روح و روان مردمِ از همه‌چیز خسته و مثبت تلقی نمودن برآیند کلی اقدامات استاندار یزد؛ از طرح آنها صرف نظر نمودم. به یاد داشته باشیم و داشته باشید که انتقادات نگارنده آنقدر عمیق بوده است که حتی استاندار محترم و علی رغم تبحر بالای کلامی شان؛ پاسخ در شانی برای آن نداشته باشند؛ اما به دلیل مواردی که قبلا به آن اشاره شد از طرح آن صرف نظر شده است.

پس بهتر اینکه حواسمان باشد که به عنوان اصحاب رسانه چه چیزی را می نویسیم و چه موضعی را اتخاذ میکنیم. ولو به بهانه مردم و یا رعایت اخلاق حرفه ای؛ ارزش آنرا را دارد تا حق بگوئیم و حق بنویسیم.