صبح ساباط _ عباس فقیه خراسانی جامعه شناس توسعه و مشاور مرکز بین المللی قنات و سازه های تاریخی آب یزد؛ روز جهانی آب، امسال، ۲۲ مارس ۲۰۲۳، به تسریع در تغییر[۱] فرامی خواند. انگار دیگر شتاب تغییرات محیط زیستی آنقدر از سرعت تغییر بشر برای سازگاری با وضعیت جدید دنیای پیرامونش پیشی گرفته که […]
صبح ساباط _ عباس فقیه خراسانی جامعه شناس توسعه و مشاور مرکز بین المللی قنات و سازه های تاریخی آب یزد؛ روز جهانی آب، امسال، ۲۲ مارس ۲۰۲۳، به تسریع در تغییر[۱] فرامی خواند. انگار دیگر شتاب تغییرات محیط زیستی آنقدر از سرعت تغییر بشر برای سازگاری با وضعیت جدید دنیای پیرامونش پیشی گرفته که حالا همه جا حرف از تغییر ماست. تغییر تا رسیدن به سرعت تغییر وضعیت محیط زیست. روز جهانی آب، دوم فروردین ماه ۱۴۰۲ با خواست شتاب دادن به تغییر و شعار «خودت آن تغییری باش که میخواهی در دنیا ببینی[۲]»، می کوشد تا دنیای امروز را پس از همه تغییرات در زیست بوم به ما دوباره بازتاباند.
آن روی سکه ی عشق، نفرت نیست؛ بی تفاوتی است!
یک عبارت در فرهنگ لاکوتا(۳) است که آب را «mni wiconi» (۴) یا دلیل زندگی می خواند. آنچه آب را یک محصول معمولی مثل همه فراورده های تکنیک می داند حاصل یک نگاه خالی شده از احساسات است. دیدگاهی که واقعیت دنیای بزرگتری که ما همه آدمها و طبیعت در آن شریک هستیم را نمی بیند.
یک دیدگاه مشترک بین سرخپوستان قبایل سو(۵) انسانها را بخشی از یک شبکه زنده می داند که «همه چیزهای دارای روح، مثل ستارگان، گیاهان، حیوانات، هوا، زمین، ابرها، خورشید و آب» را در بر دارد. آدمها نه به شکل فیزیولوژیک، بلکه با اهمیت دادن به دیگران، به جامعه، به مکان، به محیط زیست و در نهایت به همه چیز، بالغ میشوند؛ در همان زمان «عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست».اگر آب زمانی سوژه پرستش بوده اما حالا آنقدرها هم شاید اهمیت ندارد، این نشانه نفرت از آب نیست، آن روی سکه عاشقی است!
سخت بکوش و به «هیچ چیز» برس!
مثل سنگ مجازات ابزورد افسانه سیزیف، مای مدرن، محیط زیست را تا نوک قله صنعتی شدن برده ایم و رهایش کرده ایم و حالای صنعتی شده نشسته ایم و همین! تغییرات اقلیمی همچنان در دامنه کوه «زمان» می غلتد و دلیل زندگی ما را با خود می برد و ما در تاریخ گیر افتاده ایم و هنوز در تقلای آبیاری سنتی و صنعت بی تفاوت به آب به تغییر تا ساعت حالای طبیعت نمی اندیشیم. تلاش برای تغییر می تواند ناامید کننده هم باشد آنهم در دنیای تراژیک منابع مشترک که انگار اگر دیر بجنبی بقیه همه چیز را با خود برده اند. با این حال، ما برای پاسخ به همه سوالات زیست محیطی آنقدرها هم وقت نداریم. آنهم در زمان تغییرات شتابان اقلیمی.
مهم این است که ما می خواهیم در ارتباطمان با جهان چه کسی باشیم و چگونه خود را ببینیم. از گذشتگان چه آموخته باشیم و بخواهیم برای آیندگان کدام میراث را از خود بجا بگذاریم. این می تواند معنای همان نشانه ای باشد که در آنِ یک خلوت بودایی در زیر درخت بانیان بر او نمایان شد: «سخت بکوش، به هیچ چیز(۶) برس ما برای پایبندی به تغییری تا سازگاری دوباره با محیط زیست، روز جهانی آب امسال را گرامی می داریم و همیشه اطمینان داریم که «ریشه های ما به آب، شاخه های ما به آفتاب می رسد. ما دوباره سبز می شویم[۷]»
پاورقی:
[۱] ACCELERATING CHANGE [۲] Be the Change You Want to See in the World [۳] Lakota، نام یکی از قبایل سرخپوست آمریکا. [۴] Source of Life [۵] Sioux [۶] مقصود از هیچ چیز میتواند «نیروانا» یا آن تعالی باشد که نمیتوان از آن شرحی گفت زیرا همان هیچ چیز است. [۷] قیصر امین پور
Friday, 13 December , 2024