به گزارش صبح ساباط، بانو کامیلا سلستینو با حضور در جمع طلاب حوزه علمیه فاطمه الزهرا مهریز گفت: از ابتدا دین مسیحی داشتم، اما آدم معتقدی نبودم و پایبندی زیادی به عبادات مسیحیت نداشتم. ولی به خاطر مادرم که دوست داشت فرزندانش انسان‌های معتقدی باشند، به کلیسا می رفتم.
وی افزود: به علت سوالاتی از قبیل چرا حضرت عیسی پسر خداست و حضرت آدم نیست در حالیکه حضرت آدم نه پدر و نه مادر دارد و یا مسئله تثلیث برایم هضم شدنی نبود و همچینی چرا یک انسان گنهکار باید در محضر انسان گنهکار دیگر به گناهش اعتراف کند.
سلستینو افزود: مدتی گذشت و من با فردی لبنانی آشنا شدم و کتابی به من داد به نام اسلام پیامبر اهل بیت. فقط به خاطر کنجکاوی بود که کتاب را گرفتم و خواندم. وقتی در مورد خداوند خواندم با مفهوم خدا در اسلام آشنا شدم.
وی تصریح کرد: با خواندن داستان امام حسین (ع) متحول شدم و خود را پیدا کردم، تصمیم گرفتم مسلمان شوم و دیگر نتوانستم فکر کنم که خدایی وجود ندارد.
سلستینو اذعان کرد: به مسجد محمد رسول الله سان پائولو رفتم و شهادتین را گفتم از همان ابتدا شیعه شدم. جالب اینکه وقتی تاریخ تولد من را دقیق بررسی کردند متوجه شدم تولد من همزمان با نیمه شعبان بوده است برای همین اسم اسلامی من نرجس شد.
وی بیان کرد: به واسطه آشنایی با یک روحانی ایرانی به ایران آمدم و در ایران تحصیلات خود را در حوزه علمیه قم ادامه می‌دهد و بعد از یک سال با پسری ایرانی آشنا می‌شود که خادم مسجد جمکران است و با هم ازدواج می‌کنند.
سلستینو عنوان کرد: شرط ازدواج من با این پسر ایرانی تبلیغ دین اسلام به زبان پرتغالی بود و هم اکنون یک کانال به این زبان دایر کرده و حتی یک دختر برزیلی را مسلمان کرده ایم و ایشان نیز با پسر ایرانی ازدواج کرده اند.
بانو کامیلا سلستینو با اشاره به اینکه با دیدن چادر در مسجد عاشق آن شدم گفت: ولی به علت گران بودن روسری یکسال طول کشید تا حجاب کامل داشته باشم.
وی تصریح کرد: وقتی در خیابان های سان پائولو، برزیل رفت و آمد می کردم. مردم مرا مسخره می‌کردند ولی اصلا توجهی نمی کردم حتی بعضی وقت ها برایشان توضیح میدادم ولی متاسفانه تبلیغات بر ضد اسلام در برزیل زیاد است.
بانو سلستینوخاطرنشان کرد: ۶ سال است که مسلمان شد و ۲ سال است که در ایران زندگی می‌کنم. مادرم مسیحی معتقدی بود و وقتی که فهمید من مسلمان شدم و با خدا آشتی کردم خیلی خوشحال شد.
گفتنی است در پایان به طلاب که مروج فرزند آوری بودند جوایز ارزنده ای داده شد.