صبح ساباط-حسن مدنی: بیماری کووید ۱۹؛ میهمان ناخوانده ی این روزها، حکم همان دیابتی را دارد که حکایت آن گفته شد. بدون دعوت آمده و بهترین اتاق زندگی؛ یعنی سلامتی را نشانه رفته است. متخصصین حوزه ی سلامت برای در امان ماندن از آسیب های این بیماری، راهکارهایی برای پیشگیری از وقوع آن ارائه داده اند. ماسک، دستکش، فاصله ی اجتماعی، شستشوی دست ها و غیره از جمله ی آنهاست.

برویم سراغ کلمه ای تلخ اما واقعی در عنوان این مقاله؛ خودکشی! این سکه ی سیاه، دو رو دارد که یکی خودکشی فعال است که به اختصار آنرا خودکشی نامگذاری میکنیم و دیگری خودکشی غیر فعال که هدف این مقاله است.

خودکشی فعال: انجام دادن کارهایی که نباید انجام داد مانند خوردن سم.

خودکشی غیر فعال: انجام ندادن کارهایی که باید انجام داد مانند ماسک زدن.

هنگام اضطراب شدید و فراتر از توان روانی در انسان، گرایش به خودکشی افزایش می یابد. از دیرباز یکی از مهمترین اضطراب های بشر به خطر افتادن بقا و حیات او بوده است که تمام سعی خود را می‌کرده تا بحران و شرایط وخیمی را که با آن روبه‌رو شده را مدیریت کند و خود را از آن برهاند. این مدیریت گاهی به غلط، موجودیت انسان و هم نوعانش را به خطر می اندازد. آن سیب که آدم و حوا خوردند در مکان و زمان خاصی ممنوعه بود و اکنون سیب نماد سلامتی انسانهاست. گاهی ما با انجام ندادن کارهایی که باید انجام دهیم؛ قطره قطره جام خودکشی را درون پیاله ی خود و دیگران می ریزیم. بیایید هر روز از خودمان سوال کنیم که:

چرا عاقل کند کاری که باز آرد کرونایی؟!

حسن مدنی اشکذری

روانشناس و رواندرمانگر