صبح ساباط محمد زاده‌رحمانی؛ پانزدهم دیماه سال ۱۳۴۸ بود که اولین هواپیما در سایت ۵۸۷ هکتاری فرودگاه یزد به زمین نشست؛ در اواسط دهه شصت بود که چهره ماندگار یزد و ایران، عالم اهل عمل و یکی از راهبران انقلاب اسلامی یعنی حضرت آیت الله شهید صدوقی (ره) اقدام به جمع آوری و تامین بودجه برای توسعه این فرودگاه نمود و به گفته شاهدان و دست اندرکاران ساخت این فرودگاه، حدود ۵۸۰ میلیون تومان در آن زمان خرج شد تا فرودگاه تکمیل و مجهز شده و به یکی از ترمینال های مهم مسافربری سازمان هواپیمایی کشوری تبدیل گردد.

از آن زمان تا کنون، به جزء انجام طرح های توسعه ای، تقریبا هیچ اقدام تحولی در حوزه پرواز و خطوط پروازی استان رخ نداد تا این که در بهمن ماه امسال شاهد شروع به کار و آغاز پروازهای شرکت هواپیمایی یزد ایر بودیم و این بار نام پر افتخار یزد روی بدنه ۴ پرنده غول پیکر نقش بست و در فرودگاه های بین المللی طنین انداز شد.

گرچه روز موعود و اعلام رسمی به نتیجه رسیدن این ابر پروژه در ۲۸ بهمن ماه بود لیکن جدای از تامین اعتبار ۹۰۰ میلیارد تومانی و اخذ مجوز آن در سیستم پیچیده و هزار توی اداری که هر کدام یک فرآیند گام به گام و طاقت فرسا را داشته اند، انجام هماهنگی ها و تعریف و پیشبرد این ابرپروژه نیاز به یک انگیزه و قدرت بزرگ پیگیری کننده داشت که اگر این دو در وجود بالاترین مقام اجرایی استان جمع نشده بودند، امکان به نتیجه رسیدن آن تقریبا صفر بود.

پرواز هواپیماهای یزد ایر در داخل و خارج از کشور علاوه بر ایجاد غرور و افتخار در کسانی که تعلق و دلبستگی به این آب و خاک دارند؛ موجب رونق زیر شاخه های گوناگون گردشگری، افزایش شتاب سرمایه گذاری و اثرات پروانه ای آن در حوزه های مختلف اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی استان گردیده و از دیدگاه تخصصی تر باعث تکمیل بسته ترکیبی حمل و نقل استان یزد به عنوان مرکز ثقل ترانزیت کالا و مسافر در فلات مرکزی ایران شده و نقش یزد در برنامه استراتژیک «کمربند و جاده» چین که به نوعی همان پروژه احیای جاده ابریشم بوده و همچنین برنامه بلندپروازانه هند معروف به طرح «مونسون» را برجسته و اثرگذار تر می نماید.